Jongeren 12-18 jaar

Als jij, je vader, moeder of een ander familielid de diagnose kanker krijgt, komt dat hard aan. Iedereen begrijpt dat je verdrietig, bezorgd en bang bent voor wat komen gaat. Je kunt ook emoties ervaren die wat minder voor de hand liggen, zoals boosheid of jaloezie. Of zelfs een tijdje helemaal niets voelen. Ook dat is normaal en absoluut niet iets om je voor te schamen. Terwijl voor jou de wereld in één klap tot stilstand komt, draait deze daarbuiten gewoon door.

Leeftijdsgenoten zijn met heel andere dingen bezig en kunnen zich niet altijd iets voorstellen bij de ‘volwassen’ zorgen die jou bezighouden. Misschien word je er zelfs wel mee gepest, of wordt er op school gescholden met kanker. Ook binnen het gezin kunnen strubbelingen ontstaan doordat niet iedereen op dezelfde manier met de situatie omgaat. Los van alle onrust die kanker in het gezin veroorzaakt, ben je ook bezig met opgroeien. Dan baal je misschien wel eens van de spanningen thuis, of voel je jaloezie als je zieke broertje of zusje veel meer aandacht krijgt dan jij. Het is belangrijk dat je weet dat ‘foute’ gevoelens en gedachten niet bestaan. Het kan helpen als je met iemand erover praat en je gevoelens deelt.

Veilige omgeving

In het Ingeborg Douwes Centrum kun je in een veilige omgeving je verhaal kwijt. De psychologen weten wat de impact van kanker is, en zijn gespecialiseerd in rouw- en verliesverwerking bij jongeren. Je kunt met hen over alles praten, en ze luisteren naar je zonder over je te oordelen. Samen met jou gaan ze op zoek naar wat jij nodig hebt om lekkerder in je vel te zitten. Dat kan praten zijn, maar ook bijvoorbeeld iets creatiefs doen, zoals het maken van een speciaal boekje waarin je troost kunt vinden.
Je hoeft bij het vertellen van je verhaal met niemand rekening te houden; alles wat je zegt blijft binnenskamers en de psycholoog is er alleen voor jou. Maar als je dat prettiger vindt, mag je natuurlijk ook je ouders of andere gezinsleden meenemen.

Wanneer kun je hulp gebruiken?

Niet iedereen die met kanker te maken krijgt is in staat om alle gedachten, gevoelens en veranderingen te verweven in het dagelijkse leven. Sommigen weten zich geen raad met de situatie en raken in zichzelf gekeerd, of worden juist heel druk. Weer anderen kunnen zich lange tijd prima handhaven. Bij hen komt het verwerkingsproces pas op gang als de storm weer is gaan liggen. Dat kan jaren later zijn.
Er zijn verschillende signalen die erop kunnen wijzen dat je wel wat hulp kunt gebruiken:

• je bent (vaak) erg bang
• je slaapt slecht en/of droomt heftig
• je hebt buikpijn, hoofdpijn of andere lichamelijke stressklachten
• je hebt geen trek in eten
• je weet je geen raad met je verdriet
• je bent moe en hebt nergens zin in
• je bent prikkelbaar of snel boos

Herken je één of meerdere signalen? Dan kun je je hier aanmelden.